 Qiziq
hikoya!!Bir podshohning quliga yara chiqib,bitta barmogini kesib
tashlanibdi,shunda buni hosiyatini barcha ayonlarini chaqirib uni
bashoratini surabdi,hattoki kuchli munajjimlar ham buning alomati yomon
deb bilimsizlarcha javov berishibdi,shunda oqil dusti vaziri bu
yaxshilik alomatidir deb kulib quyibdi,shoh man barmogimdan ajralaman
san esa yaxshilik deb kulasanmi?zindonband qilib,gazab bilan ovga chiqib
ketibdi,bir kiyikni orqasidan quviv quvib 'odamhurlar qabilasiga'
tushibdi,usha kuni odamhurlar qurbonlik bayrami ekan,shohni tutib
endigina uldirmoqchi bulganlarida shohni barmogi yuqligini kurib quyib
yuborishibdi,chunki qurbonlikka butun odam suyish qoidasi bor ekan,shoh
shu ondayoq zindonga dusti oldiga borib,yiglab undan kechir dustimni
nohaq zindonband qilganim uchun deb voqeani aytibdi,shunda dono vazir
hafa bulma! Bu ham yaxshilikka debdi,agar mani zindonband qilmaganinda
har safar ovga birga chiqardik odamhurlar sani quyib yuborib mani
qurbonlik qilishgan bular edi,Qissadan hissa shuki hudo har bir
yaxshilikka ham yomonlikka ham hikmat qilgan,yani biror yomonlik keldimi
demak u yaxshilikka.
| 